Prebiotics เป็นส่วนประกอบของอาหารที่ไม่ถูกย่อยในทางเดินอาหารและมีผลต่อสุขภาพ

โดยการไปกระตุ้นการเจริญเติบโตหรือการออกฤทธิ์ของแบคทีเรียในลำไส้ใหญ่กลุ่มจำเพาะหรือจำนวนหนึ่ง พบได้ทั่วไปในพืชผักผลไม้หลายชนิด ได้แก่ หัวหอม กล้วย ธัญพืช ถั่ว กระเทียม อาร์ทิโชก (artichoke)ชิคอรี (chicory) หน่อไม้ฝรั่ง (asparagus) เป็นต้น องค์ประกอบในอาหารเหล่านี้ที่จัดเป็นพรีไบติก ได้แก่ อินนูลิน (inulin) ฟรุกโตโอลิโกแซคคาไรด์ (fructo-oligosaccharide) ไซโลโอลิโกแซ

คคาไรด์ (xylo-oligosaccharide) และกาแลคโตโอลิโกแซคคาไรด์ (galacto-oligosaccharide)

พรีไบโอติกส์  ที่เป็นที่รู้จักและมีการใช้กันมานานก็คือ น้ำตาลสายสั้น (Oligosaccharides) ซึ่งมี กลูโคส (Glucose) , กาแลคโตส (Galactose) , และ ฟรุคโตส(Fructose) รวมทั้ง เอ็น-อาเซทิลกลูโคซามีน (N-acetylglucosamine) เป็นองค์ประกอบ ด้วยโครงสร้างซึ่งซับซ้อน ทำให้เอนไซม์ในกระเพาะอาหารและลำไส้เล็กไม่สามารถย่อยสลายเพื่อนำไปใช้ประโยชน์ได้ แต่แบคทีเรียใน ลำไส้ใหญ่ โดยเฉพาะกลุ่มที่ผลิตกรดนม หรือกรดแลคติก (Lactic acid) ได้แก่ Bifidobacteria และLactobacilli สามารถใช้เป็นแหล่งอาหารได้ดีกว่าแบคทีเรียชนิดอื่นๆ และเมื่อเรารับประทานพรีไบโอติกส์ไประยะหนึ่ง ประชากรแบคทีเรียในลำไส้ของเราก็จะมีการเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ส่งเสริมสุขภาพ

ประโยชน์ของพรีไบโอติก
 

1.) ยับยั้งการเจริญเติบโตของแบคทีเรีย
 

2.) ช่วยกระตุ้นให้เซลล์หยุดการเจริญเติบโต
 

3.) ช่วยเพิ่มการตายตามธรรมชาติของเซลล์
 

4.) หยุดการเปลี่ยนแปลงของเซลล์
 

5.) ช่วยป้องกันอาการท้องเสีย
 

6.) บรรเทาอาการท้องผูก
 

7.) ลดความเสี่ยต่อโรคกระดูกพรุน
 

8.) ยับยั้งการสังเคราะห์ไขมัน
 

9.) ลดความเสี่ยงต่อโรคหลอดเลือดแข็ง
 

10.) ต้านมะเร็ง