จุดเริ่มต้นของอัสสัมชัญนครราชสีมา

           อย่างไรก็ตามการจะเปิดโรงเรียนก็ต้องมีนักเรียน ครู คนงาน อีกทั้งเฟอร์นิเจอร์ โต๊ะ เก้าอี้ ด้วย ขณะนั้นโรงเรียนมีเฉพาะชื่อเท่านั้น วันที่ 20 มีนาคม พ.ศ. 2510 ผมเริ่มรับนักเรียน คุณพ่อเบรย์ ให้ยืมห้องที่โรงเรียนมารีย์วิทยาในการประชาสัมพันธ์โรงเรียน วันสุดท้ายมีนักเรียน จำนวน 78 คน มาสมัครเรียน ผมใช้เวลาประมาณ 1 เดือน เปิดรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 1 ถึง ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 จนเต็มทุกห้อง เนื่องจากโรงเรียนอัสสัมชัญนครราชสีมา ยังไม่เปิดอย่างเป็นทางการ ผมไม่สามารถออกใบเสร็จรับเงินสำหรับค่าเล่าเรียนให้กับผู้ปกครอง เป็นเวลานานกว่า 3 เดือน ผู้ปกครองจำนวนมากเป็นพนักงานของรัฐ ข้าราชการ ทหาร ตำรวจ บางคนที่ยังไม่มั่นใจพากันมาขอรับเงินคืน บางคนได้จ่ายเงินและถามติดตลกว่า ลูกของพวกเขาลงทะเบียนสำหรับเดือนพฤษภาคม พ.ศ. 2510 หรือ พฤษภาคม พ.ศ. 2511 กันแน่

           ในขณะเดียวกันผมต้องหาเจ้าหน้าที่ธุรการและครู ผมยังนึกไม่ออกเลยว่าจะทำอย่างไรดี ในวันที่ 22 มีนาคม พ.ศ. 2510 ขณะที่ผมกำลังพบผู้ปกครองอยู่ นายเอ็ดวิน (มาสเตอร์สุขมิตร) มาจากศรีราชาโดยไม่คาดหมาย เมื่อ 10 ปีก่อน เราเคยร่วมกันดูแลนักเรียนประจำที่ตึกนฤมล นายเอ็ดวิน ต้องการลงหลักปักฐานในจังหวัดนครราชสีมา เขาอยากจะมีที่ดินสักผืนหนึ่งอยู่ใกล้กับโรงเรียน เพื่อจะสร้างหอพักนักเรียนและเป็นครูสอนที่อัสสัมชัญ เขาเป็นครูที่ดี มีประสบการณ์มากกว่า 10 ปี นอกจากนี้เขายังมีวุฒิการศึกษาที่สามารถบรรจุเป็นครูใหญ่ได้ การมาของเขาเหมือน พระเจ้าประทานพร เขาตกลงจะมาอยู่ที่นี่ การมาเริ่มทำงานของเขานับเป็นการเริ่มต้นที่ดี เพราะมีผู้สมัครมามากขึ้น และยังมีศิษย์เก่าโรงเรียนอัสสัมชัญศรีราชา ตามมาอีกด้วย เช่น นายประพันธ์ นายดรุณ นายโสภณ และครูจาก ภาคอีสานที่ได้เห็นป้ายประชาสัมพันธ์หน้าโรงเรียนก็ทยอยมาสมัครเช่นกัน ต้นเดือนพฤษภาคม พ.ศ. 2510 สิ่งที่สบายเริ่มหมดลง วันที่ 5 พฤษภาคม พ.ศ. 2510 นายเอ็ดวินเริ่มช่วยทำงาน ผมจึงรู้สึกโล่งขึ้น และมุ่งความสนใจไปที่ปัญหาเร่งด่วนอื่น ๆ ลำดับแรก คือ การขออนุญาตเปิดโรงเรียน ช่วงไม่กี่สัปดาห์ที่ผ่านมา ผมได้พยายามผูกมิตรอย่างดีที่สุดกับศึกษาธิการอำเภอ เขาค่อนข้างจะเป็นมิตรและเข้าใจเรา แต่ไม่สามารถช่วยเราได้เลย เพราะโรงเรียนไม่มีอาคาร มีแต่กองไม้และนั่งร้าน ที่จริงแล้ววันที่ 17 พฤษภาคม พ.ศ. 2510 โรงเรียนควรจะเปิดทำการแล้ว ผมพบว่าพิมพ์เขียวของอาคารยังไม่ได้ส่งมาเพื่อขออนุมัติ ผมดำเนินการทุกอย่างตามแผนของผม ภายใต้การอุปถัมภ์ของนักบุญโยเซฟ แม้ว่าจะโชคไม่ดีและการดำเนินการของผมจะไม่สะดวกนัก วันที่ 18 พฤษภาคม พ.ศ. 2510 เมื่อผม ได้จัดทำตารางสอน และปฏิทินปฏิบัติงานแล้วเสร็จ ผมได้รับแจ้งว่าครูสองคนจะไม่มาสอน ต่อมาอีกวันหนึ่ง ครูอีกหนึ่งคนไม่สามารถมาสอนได้ ดังนั้นผมจึงไปหาคนใหม่ที่มีความสามารถและคุณสมบัติมาช่วย และแล้ววันที่ 21 พฤษภาคม พ.ศ. 2510 บราเดอร์หนูกาญจน์ หรือ บราเดอร์สิรินันท์ ก็มาถึงโคราช เขาเป็นลูกอีสานแท้จากหมู่บ้านหนองคู (จ.อำนาจเจริญ) เขากระตือรือร้นที่จะช่วยงานอย่างเต็มที่ จากนั้นเรามีการประชุมครูครั้งแรกของโรงเรียน ซึ่งใช้เวลาประมาณสองชั่วโมง ผมจำได้ว่า ผมขอให้ครูผู้หญิงใส่เครื่องแบบ แต่พวกเขาปฏิเสธ

           วันที่ 24 พฤษภาคม พ.ศ. 2510 เป็นวันที่ทุกคนแต่งกายเครื่องแบบโรงเรียนอัสสัมชัญ การเปิดตัวของโรงเรียนอัสสัมชัญแห่งใหม่นี้ มีผู้ปกครองจำนวนมากมาพร้อมกับเด็กๆ นักเรียนภูมิใจที่ได้สวมเครื่องแบบของโรงเรียน ผมถือโอกาสนี้กล่าวขอบคุณผู้มีอุปการคุณ ที่ให้การสนับสนุนและช่วยเหลือโรงเรียนมาโดยตลอด จากนั้นนักเรียนแยกย้ายไปห้องเรียนและพบครูประจำชั้น วันที่ 23 มิถุนายน พ.ศ. 2510 ได้ขนย้ายวัสดุก่อสร้างออกไปหมด และ ในที่สุดก็มีอาคารเรียนตามที่ตั้งใจไว้ ขณะนั้นโรงเรียนอัสสัมชัญนครราชสีมา เป็นสถาบันการศึกษาที่ไม่ถูกต้อง ตามกฎหมาย หลังจากที่เราได้เริ่มต้นการเรียนการสอนแล้ว บางครั้งศึกษาธิการจังหวัดมาตรวจเยี่ยมโรงเรียน และเตือนครูใหญ่ว่าจะไม่อนุญาตให้นักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 4 และ 7 สอบเลื่อนชั้น นักเรียนต้องมีเวลาเรียนครบ 180 วัน แต่เจ้าหน้าที่คนเดียวกันนี้มาพบผมในวันที่ 27 มิถุนายน พ.ศ. 2510 แจ้งให้ผมทราบว่า เขาได้ลงนามในเอกสารและส่งไปยังกรุงเทพฯ แล้ว และคาดว่าจะได้รับคำตอบที่น่ายินดี ผมไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ที่ศึกษาธิการจังหวัดกล่าวเช่นนี้ เพราะในวันที่ 2 สิงหาคม พ.ศ. 2510 บราเดอร์ฟิลลิป อำนวย ปิ่นรัตน์ อธิการเจ้าคณะฯ เดินทางมาพร้อมกับเอกสารสำคัญที่เรารอคอยมานาน โรงเรียนอัสสัมชัญนครราชสีมา ได้รับอนุญาตให้เปิดทำการสอน อย่างเป็นทางการ ในวันที่ 17 พฤษภาคม พ.ศ. 2510 นักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 4 และ 7 จะสามารถสอบเลื่อนชั้น และผู้ปกครองสามารถรับใบเสร็จรับเงินได้

หน้า -2-